Posts

Rechtse partijen: “Mijn piemel is groter dan die van jou.”

Afbeelding
Rechtse partijen beloven bij elke verkiezing hetzelfde: orde, kracht, controle. Ze profileren zich als de verdedigers tegen links, tegen vluchtelingen, tegen ‘woke’ en tegen het vermeende verval van Nederland. Hun tactiek… Steeds dezelfde: harde taal en angst zaaien. Maar zodra de stemmen binnenkomen, laten ze hun ware gezicht zien. Dan barst de strijd los. Wat leek op een eensgezinde alliantie, verandert snel in een strijd van ego’s. Niet het land telt, maar het eigen politieke profiel. Rug recht houden. Compromis is zwakte. Ze besturen het land niet. Ze bedienen hun rechtse achterban. John Tabé waarschuwt: dit patroon herhaalt zich weer. In 2025 leveren de Tweede Kamerverkiezingen, vóór én na 29 oktober, opnieuw een rechtse meerderheid op. De PVV wordt weer de grootste rechtse partij. Ze beloven opnieuw daadkracht, stabiliteit en een nieuwe koers. Rechts Nederland. Maar ook nu eindigen ze in conflicten, blokkades en stilstand. Volgens Tabé kunnen rechtse partijen simpelweg niet...

De witte Nederlander verdwijnt niet, hij haakt af

Afbeelding
De witte Nederlander verdwijnt niet door oorlog, pandemie of migratie. Hij verdwijnt door gemakzucht. Door zichzelf. Geen vijand, geen complot, alleen luiheid in een luxe jasje. Hij wil alles, behalve moeite doen. Vrijheid zonder verantwoordelijkheid. Seks zonder kinderen. Reizen zonder doel. Leven zonder nalatenschap. Kinderen… Te duur. Te lastig. Te beperkend. Dus kiest hij voor comfort. Een leven vol keuze, maar leeg van betekenis. En terwijl hij zich koestert in rust en vrijheid, groeit elders nieuw leven. Vluchtelingen, migranten, nieuwkomers, mensen die wel durven, wel bouwen, wel geloven in morgen. Zij krijgen kinderen, vormen gezinnen, dragen hoop, terwijl hij selfies maakt en zijn toekomst laat verdampen in festivals en verre vluchten. Dan komt het gemopper. De witte Nederlander wijst: “De buitenlander neemt over.” “De asielzoeker krijgt te veel.” “Ze krijgen allemaal kinderen.” Maar de waarheid is simpel: jij deed het niet. Jij koos eruit. Jij liet los. De witte Nederland...

Hoe liefdadigheid het zorgstelsel ondermijnt

Afbeelding
Het Nederlandse zorgstelsel is gebaseerd op solidariteit: iedereen betaalt mee, zodat iedereen toegang heeft tot noodzakelijke zorg. Maar dat fundament staat onder druk. Door de steeds hogere zorgkosten klinkt steeds vaker de oproep om het basispakket te bevriezen. “We kunnen niet meer alles vergoeden”, wordt gezegd, alsof zorg een luxeproduct is geworden. Nieuwe, vaak levensreddende medicijnen verdwijnen daardoor uit het collectieve pakket. Wie geld heeft, kan zich redden. Wie dat niet heeft, tja… Volgens het RIVM, 2023, stegen de uitgaven aan dure medicijnen tussen 2018 en 2022 met maar liefst 45 procent, terwijl de toegankelijkheid van behandelingen juist afneemt. Toch blijft de rol van de farmaceutische industrie grotendeels buiten beeld. Dat is wat John Tabé het meest zorgelijk vindt: de hardlopende, fietsende en inzamelende samenleving is zelf onderdeel geworden van deze scheefgroei. Met goedbedoelde acties als Steun Casper , Loop voor KWF en Ren voor ALS haalt het publiek mi...

Het bedrijfsleven is een bedelmarkt geworden

Afbeelding
In de directiekamers klinken tegenwoordig niet meer uitspraken als: “We gaan innoveren, investeren en risico nemen.” In plaats daarvan horen we: “Wij willen lagere loonkosten, subsidies voor verduurzaming, verlaging van de winstbelasting, compensatie voor CO₂-heffingen en staatssteun bij hoge energieprijzen.” Een verlanglijst die menig Sinterklaas jaloers zou maken. Maar zodra de winst weer binnenstroomt, verandert de toon ineens: “De markt moet haar werk doen.” Ondertussen blijft de belastingdruk op arbeid en middeninkomens gestaag stijgen. De burger betaalt, want het bedrijfsleven “creëert banen”, reden genoeg om niet te moeilijk te doen. Het beeld is helder: ondernemen mag, zolang de overheid garant staat voor alle risico. Enkele voorbeelden spreken boekdelen: Tijdens corona: de NOW-regeling. Bij hoge energieprijzen: compensatie. Rond stikstofbeleid: uitstel, uitzonderingen, opkoopregelingen. Bij de klimaattransitie: subsidies, vrijstellingen en investeringsaftrekken. He...

VVD maakt armoede tot beleid

Afbeelding
Welkom in het Nederland van de VVD , het land waar armoede een keuze heet, solidariteit een ouderwets begrip is en winst de nieuwe heilige graal vormt. In dit Nederland telt alleen wie werkt, het liefst bij een multinational, en wie pech heeft, die moet vooral zijn mond houden. Want onderaan de ladder hoor je niet bij “ons soort mensen”. Daar ben je geen burger, maar ballast. Een kostenpost in de begroting. De VVD heeft het opnieuw voor elkaar gekregen. In het partijprogramma voor 2025 staat doodleuk dat de bijstand verder omlaag mag: een maand uitkering minder per jaar. Alsof dat niets uitmaakt voor mensen die nu al nauwelijks rondkomen. Het wordt verkocht als “goed voor het bedrijfsleven”. De redenering is eenvoudig, zegt John Tabé: mensen arm maken is de goedkoopste manier om rijke bedrijven rijker te maken. De VVD noemt dit “activerend beleid”. John Tabé noemt het gewoon wat het is: uitpersen . Druk zetten tot er niets meer overblijft, en dan hopen dat mensen uit pure wanhoop ee...

Wonen is een aalmoes geworden.

Afbeelding
Na de Tweede Wereldoorlog stond Nederland in het teken van wederopbouw. Onder leiding van de PvdA werd wonen een publieke taak. Door het hele land verrezen honderdduizenden sociale huurwoningen, niet als luxe, maar als een recht. Volkshuisvesting was een belofte: niemand mocht zonder een fatsoenlijk dak boven het hoofd blijven. In de jaren zestig en zeventig zette de overheid die lijn krachtig voort. Er werd geïnvesteerd in leefbare wijken, in betaalbare huren en in sociale samenha ng. De overheid bepaalde de koers, woningcorporaties voerden het beleid uit. Het doel was helder en breed gedragen: goed en betaalbaar wonen voor iedereen. Volgens John Tabé ging het vanaf de jaren tachtig grondig mis. De markt kreeg de ruimte, de overheid trok zich terug. Onder invloed van de VVD en het CDA werden woningcorporaties verzelfstandigd. Gemeenten kregen wel de verantwoordelijkheid voor volkshuisvesting, maar niet de middelen om die waar te maken. Projectontwikkelaars, commerciële partijen en bel...

Mkb ’er met een VVD speldje.

Afbeelding
Het mkb werkt zich kapot. Vroeg op. Lange dagen. Je houdt je buurt draaiende. Je creëert banen. Alles netjes volgens de regels. Belastingen betaald. Formulieren ingevuld. En waarvoor… Voor het sprookje dat de VVD “de partij van het mkb” zou zijn. Een sprookje dat jou duur komt te staan. De bakker draagt af. Booking com lift gratis mee op onze infrastructuur. De fietsenmaker verzuipt in regels. Shell eist belastingvoordeel en krijgt het. De mkb’er ploetert voort. ASML onderhandelt over hoeveel belasting ze niet hoeven te betalen. Shell kreeg jarenlang cadeaus en CO-2 subsidies. Daarna: exit naar Londen. KLM ving miljarden aan steun. En keerde daarna bonussen uit. Unilever: kreeg bijna een wet op maat. Tata Steel vervuilt en ontvangt subsidie. En jij, mkb’er… Geen uitzondering. Geen gunst. Geen respijt. Jij krijgt regels. Boetes. Aanslagen. Je mag figureren op de VVD-campagnefoto, maar zodra Shell belt, verdwijn jij uit beeld. En toch blijf je VVD stemmen. En dan k...