Slijper

Orbán, Vučić en Wilders: de val van de angstheersers. John Tabé hakt door. De macht van angst begint te wankelen. In Boedapest, Belgrado én Den Haag verliezen de sterke mannen van gisteren hun greep op het volk. Viktor Orbán, Aleksandar Vučić en Geert Wilders, ooit onbetwiste spelers op het politieke toneel, worden steeds vaker ingehaald door een nieuwe, luidere roep: die van het volk dat genoeg heeft van repressie, verdeel-en-heers en loze beloftes. Jarenlang bouwde Orbán aan een Hongarije waarin hij alles bepaalt. Hij verbood Pride-optochten, zette andersdenkenden weg als vijanden en installeerde een systeem waarin burgers constant worden gevolgd door camera’s. Homoseksuelen, vluchtelingen, kritische leraren, niemand ontsnapt aan zijn vijanddenken. Terwijl hij de grondwet herschreef en onafhankelijke rechters afzette, vulden zijn vrienden hun zakken met Europese subsidies. Corruptie is geen incident meer, maar een kernonderdeel van zijn bewind. In Servië volgde Vučić een vergelijkbaa...

  SP: Solidariteit vraagt om rugdekking. De Socialistische Partij draagt haar idealen met trots: betaalbare woningen, eerlijke belastingen en toegankelijke zorg voor iedereen. Het zijn doelen waar weinig mensen bezwaar tegen hebben. Al decennialang is de SP een betrouwbare stem voor de gewone burger en een krachtig tegenwicht tegen de ongeremde marktwerking. Maar zodra het gesprek verschuift naar defensie, veiligheid en Europese samenwerking, laat de SP het volledig afweten. De strijdlustige partij verandert in een wereldvreemde pacifist, die lijkt te denken dat drones, cyberaanvallen en geopolitieke dreigingen simpelweg kunnen worden weggepraat. Terwijl de NAVO aandringt op serieuze investeringen, houdt de SP vast aan slogans als ‘wapens lossen niets op’. Die leus klopt gedeeltelijk, maar niets doen is veel gevaarlijker. Neutraliteit beschermt allang niet meer; het is een zwakte. Defensie blijft binnen de partij vrijwel onbespreekbaar. Europese samenwerking? Verdacht. Militaire pa...

"Voor Ons Nederland" Klaas Dijkhoff ( VVD ) geldmachine. John Tabé hakt door: 18-6-25. Een dubieus initiatief van Klaas Dijkhoff en zijn VVD-vrienden: ‘Voor Ons Nederland’ (VON). Wat zich presenteert als een idealistische denktank voor democratie, blijkt in werkelijkheid een sluiproute naar lucratieve consultancy contracten. De oprichters Klaas Dijkhoff, Bas Erlings, Mark Thiessen en Tom De Bruyne weten als geen ander hoe je politieke invloed omzet in harde euro’s. Hun bestaande campagnebureaus en adviesbedrijven vormen het perfecte fundament voor dit nieuwe verdienmodel. “Democratisch versus antidemocratisch.” Het is een klassieke truc: creëer een vijand ‘antidemocraten’, claim een moreel gelijk ‘wij zijn democraten en de redders’. Ondertussen blijft het echte doel zorgvuldig verborgen: geld verdienen. Want laten we wel wezen: Thiessen heeft een campagnebureau, Klaas Dijkhoff en co. hebben een adviesbedrijf. ‘Voor Ons Nederland’, zonder democratische verantwoording, schri...

Woonfraude statushouders: “Politieke winst boven oplossingen”   John Tabé hakt door: Het is verkiezingstijd, en dus staan de schijnwerpers aan, niet om echte problemen op te lossen, maar om zondebokken aan te wijzen. En ja hoor, daar gaan ze weer: Geert Wilders roept: “Walgelijk, woonfraude!” en “Land uit!”. Mona Keijzer noemt onderhuur door statushouders “verwerpelijk” en “ons belastinggeld”. Ze kan ingrijpen; ze is minister van Wonen. Thierry Baudet wil migranten zonder blikken of blozen uitsluiten van sociale huurwoningen. Deze politici maken gebruik van emoties in de samenleving. Ze schreeuwen moord en brand over statushouders die zogenaamd het systeem misbruiken. Maar ze zwijgen in alle toonaarden over een veel groter probleem: de duizenden ‘witte’ Nederlanders die exact dezelfde woonfraude plegen, illegale onderhuur, torenhoge bedragen vragen, mensen uitbuiten. Daar hoor je Mona, Geert of Thierry niet over. Waarom niet? Kost stemmen! John Tabé, humanist, zegt: "Statushouder...

"Rijk faalt, arm betaalt"   John Tabé hakt door: Het begon met een simpele vraag aan mijn overbuurman, eigenaar van drie succesvolle patatzaken: "Hoeveel coronasteun heb jij eigenlijk gekregen?" Hij grijnsde. “€90.000 eurootjes. En weet je wat het krankzinnige is. Ik hoefde niets te bewijzen. Het geld stond er gewoon. Pats! op mijn rekening.” Daarna: stilte. Drie straten verder woont Fatima, alleenstaande moeder. Per ongeluk kreeg zij €2.300 te veel kinderopvangtoeslag. Geen grijns. Geen begrip. Geen genade. Haar kinderen werden weggehaald. Haar leven aan flarden. Ze worstelt nog steeds met schulden, stapels papierwerk en eindeloze gesprekken met hulpverleners. Welkom in Nederland. Een gaaflandje. Waar bedrijven miljoenen wegsluizen onder het mom van ‘overmacht’ en daarvoor op de schouder worden geklopt. Waar ouders die een paar honderd euro te veel ontvangen meteen worden weggezet als fraudeurs. De Belastingdienst vernielde het leven van tienduizenden gezi...

De VVD en het verdienmodel armoede. John Tabé hakt door: Laat ik er geen doekjes om winden: de VVD presenteert zich al decennia als de partij van de ondernemer, de harde werker, de zelfstandige Nederlander. Mooie woorden voor op een verkiezingsposter en ja, die zien we straks weer overal. Maar wie goed kijkt, ziet wat er achter dat zelfverzekerde masker schuilgaat: een partij die haar strengste, hardste beleid richt op mensen die het al moeilijk hebben. Burgers die afhankelijk zijn van sociale voorzieningen worden keer op keer geraakt. Daar wordt gesneden. Daar moet geld vandaan komen, zodat ondernemers en ‘zelfstandig werkende burgers’ ontzien kunnen worden. Een schrijnend voorbeeld: het plan om elke drie jaar een inkomenstoets te doen bij bewoners van sociale huurwoningen. Alsof het een APK-keuring is. Maar dit is geen neutrale controle. Het is een bureaucratisch machtsmiddel dat het bestaansrecht van mensen ter discussie stelt. Verdien je net iets meer dan de grens? Dan moet je eru...

VVD’er Dilan: “We moeten door. We kijken er niet op terug." John Tabé hakt door: Ze staat weer op het podium. Het verkiezingscircus draait op volle toeren, en daar is ze: Dilan Yeşilgöz van de VVD. Fel en schel wijst ze naar de stijgende criminaliteit, alsof die uit het niets is opgedoken. “Nederland wordt onveiliger,” roept ze luid. “Strenger en langer straffen.” Maar zodra iemand vraagt: waarom eigenlijk? haalt ze nonchalant haar schouders op. Terugkijken, daar heeft Dilan geen zin in. Zij wil vooruit. Niet praten over vijftien jaar VVD-beleid, niet over de verwoestende gevolgen. Alleen over de VVD-beloften nu. Maar laten we het juist wél over die vijftien jaar hebben. Want onder VVD-bewind sluiten maar liefst 26 gevangenissen, terwijl de georganiseerde misdaad juist groeit. Strafrecht wordt versoepeld: gedetineerden worden vaker en eerder vrijgelaten, zonder dat de veiligheid erop vooruitgaat. En toch doet diezelfde partij alsof zij de redder van de rechtsorde is. Dat is geen ...

Geert Wilders is een politieke parasiet. John Tabé hakt door:  Geert Wilders wist als geen ander hoe hij zichzelf in de schijnwerpers moest zetten. Met vlijmscherpe taal, keiharde uitspraken en een stem die zelfs de meest ongeïnteresseerde Nederlander deed ontwaken, vergaarde hij miljoenen stemmen. Onder zijn leiding werd de PVV de grootste partij van Nederland een onmiskenbare politieke macht. De coalitieonderhandelingen waren fel en meedogenloos, maar Wilders dwong zijn wil af. Zijn vlijmscherpe tong en koelbloedige blik hypnotiseerden zijn omgeving, alsof zelfs zijn blonde lokken deel uitmaakten van zijn strategie. Met twee miljoen stemmen in de hand opende zich de deur naar het kabinet. “De Nederlanders komen op de eerste plaats en de zon gaat weer schijnen in Nederland”, herhaalde hij onvermoeibaar. En als hij ergens meesterlijk in was, dan was het het verkopen van zijn ideeën als wondermiddelen voor alle problemen van het land. De resultaten waren klinkend: de eigen bijdrage ...