Huiseigenaar zijn is de duurste vorm van zelfbedrog
Huiseigenaar zijn in Nederland klinkt als de kroon op je werk. Een eigen dak, een appeltje voor later, een bewijs dat je “het gemaakt hebt”. Maar wie onder dat glanzende laagje van baksteen en status kijkt, ziet al snel dat het sprookje vooral een rekensom is die je nooit wint.
De overheid zwaait trots met de hypotheekrenteaftrek: een cadeautje, zo lijkt het. Honderden euro’s voordeel per maand. Alleen jammer dat het geld niet in jouw zak blijft, maar linea recta doorstroomt naar de bank. Jij voelt je gesteund, maar de echte winnaar zit achter een aandeelhoudersvergadering met champagne in de hand.
Alsof dat nog niet genoeg is, volgt de belastingdruk. Huurwaardeforfait, onroerendgoedbelasting, verplichte verzekeringen, de lijst is eindeloos. Alles wat je zogenaamd wint aan aftrek, wordt elders weer afgepakt. Je “appeltje voor later”… Meer een uitgedroogde schil waar geen sap meer uitkomt.
Daartegenover de huurtoeslag. Geen glamour, geen status. Gewoon steun die weer terugvloeit in de samenleving. Logischer, eerlijker zelfs. Maar dat past natuurlijk niet in het plaatje van de trotse bezitter die zichzelf wijsgemaakt heeft dat bezit gelijkstaat aan succes. Status.
De ironie is onmiskenbaar. De zogenoemde “eigenaar” waant zich koning, maar fungeert in werkelijkheid als melkkoe. Uitgemolken door de staat, leeggetrokken door de bank en vastgepind aan een overgewaardeerd, veel te duur huis dat meer zorgen dan…
Dus beste huiseigenaar: troost je. Je bent niet de enige die zich soms een melkkoe voelt. Maar hé, je hebt wel een leenhuis. Moet wel onderhoud plegen, ramen lappen en stoepje schoon schrobben. Wel effe aanpoten… Het gras moet ook nog effe gemaaid worden…
De Hypotheekrenteaftrek: De grote leugen van woningbezit
Reacties
Een reactie posten