Hoe liefdadigheid het zorgstelsel ondermijnt

Het Nederlandse zorgstelsel is gebaseerd op solidariteit: iedereen betaalt mee, zodat iedereen toegang heeft tot noodzakelijke zorg. Maar dat fundament staat onder druk. Door de steeds hogere zorgkosten klinkt steeds vaker de oproep om het basispakket te bevriezen. “We kunnen niet meer alles vergoeden”, wordt gezegd, alsof zorg een luxeproduct is geworden. Nieuwe, vaak levensreddende medicijnen verdwijnen daardoor uit het collectieve pakket. Wie geld heeft, kan zich redden. Wie dat niet heeft, tja…

Volgens het RIVM, 2023, stegen de uitgaven aan dure medicijnen tussen 2018 en 2022 met maar liefst 45 procent, terwijl de toegankelijkheid van behandelingen juist afneemt. Toch blijft de rol van de farmaceutische industrie grotendeels buiten beeld. Dat is wat John Tabé het meest zorgelijk vindt: de hardlopende, fietsende en inzamelende samenleving is zelf onderdeel geworden van deze scheefgroei.

Met goedbedoelde acties als Steun Casper, Loop voor KWF en Ren voor ALS haalt het publiek miljarden op. Dat geld komt terecht bij farmaceuten die medicijnen ontwikkelen die vervolgens zo duur zijn dat ze niet in het basispakket worden opgenomen. Zo betaalt de belastingbetaler twee keer: eerst voor het onderzoek, daarna voor het medicijn.

Wat ooit solidariteit was, is veranderd in schijnsolidariteit. Mensen kopen een goed gevoel met donaties en sponsorlopen, terwijl het zorgstelsel langzaam wordt uitgehold. Volgens de Autoriteit Consument & Markt, 2022, blijven de winstmarges van farmaceuten erg hoog, zelfs wanneer de ontwikkeling van medicijnen grotendeels publiek wordt gefinancierd.

Tabé noemt dat onacceptabel. Zorg is geen luxeproduct, maar een collectief recht, geen gunst van de markt of van gulle burgers met veel te dure hardloopschoenen en racefietsen.

Daarom rent John Tabé niet meer. En hij collecteert niet meer.

https://sites.google.com/view/john-e-schlechter/homepage

Reacties

Populaire posts van deze blog

ChatGPT: “Kennis voor de rijken, kruimels voor de rest.”