VVD maakt armoede tot beleid
Welkom in het Nederland van de VVD, het land waar armoede een keuze heet, solidariteit een ouderwets begrip is en winst de nieuwe heilige graal vormt. In dit Nederland telt alleen wie werkt, het liefst bij een multinational, en wie pech heeft, die moet vooral zijn mond houden. Want onderaan de ladder hoor je niet bij “ons soort mensen”. Daar ben je geen burger, maar ballast. Een kostenpost in de begroting.
De VVD heeft het opnieuw voor elkaar gekregen. In het partijprogramma voor 2025 staat doodleuk dat de bijstand verder omlaag mag: een maand uitkering minder per jaar. Alsof dat niets uitmaakt voor mensen die nu al nauwelijks rondkomen. Het wordt verkocht als “goed voor het bedrijfsleven”. De redenering is eenvoudig, zegt John Tabé: mensen arm maken is de goedkoopste manier om rijke bedrijven rijker te maken.
De VVD noemt dit “activerend beleid”. John Tabé noemt het gewoon wat het is: uitpersen. Druk zetten tot er niets meer overblijft, en dan hopen dat mensen uit pure wanhoop een flexbaantje aannemen waarmee ze alsnog hun huur niet kunnen betalen. En als dat niet lukt, tja… jammer dan.
Critici zullen het voorspelbare label al klaar hebben: “Is John Tabé soms een socialist? Of misschien wel een communist?” Maar, benadrukt hij, dit is geen politiek pamflet vol rode leuzen. Dit is een observatie van de bittere realiteit: beleid dat doelbewust honderdduizenden mensen dieper de armoede in duwt.
VVD’er Eric van der Burg zei een paar dagen geleden zonder enige gêne: “Armoede neemt toe onder ons beleid.” Geen excuses, geen voornemen om het beter te doen. Alleen een nonchalant schouderophalen in driedelig blauw. Voor de VVD is 150.000 extra mensen in armoede geen ramp, maar een prijskaartje. Meer dan een half miljoen armen… geen probleem. Nederland kan dat “best aan”.
Dit, zo stelt Tabé, is het ware gezicht van de VVD: wie geld heeft, is welkom. Wie weinig heeft, is een last. De lasten moeten omlaag, behalve voor het bedrijfsleven. Daar is altijd miljardenruimte. Miljarden die uiteindelijk netjes omhoog vloeien, niet omlaag.
De partij spreekt graag over “hervormen”, “moderniseren” en “prikkelen”. John Tabé noemt het liever bij de naam: georganiseerde verarming. Een bewust gecreëerde samenleving waarin de onderkant zo uitgeput raakt dat ze alles slikken: te lage lonen, uitgestelde zorg, torenhoge huren. Alles, zolang de winst maar blijft stijgen.
De VVD predikt economische tucht voor de armen en fiscale vergeving voor de rijken. En zo bouwt Nederland, onder leiding van de liberalen, gestaag aan een toekomst waarin welvaart niet meer gedeeld wordt, maar geconcentreerd, aan de top.
Reacties
Een reactie posten